Zeg eens eerlijk heb jij een visie voor jezelf en voor jouw leven voor de komende twintig jaar? Of loop je iedere dag hetzelfde rondje van voornamelijk zorgen voor anderen? En vervolgens ’s-avonds moe en gefrustreerd en verveeld op de bank ploffen en zin krijgen in iets lekkers….

Zonder visie voor jezelf is het onmogelijk om te bepalen welke voeding je werkelijk nodig hebt. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel. Zonder visie voor jezelf blijf je vluchten in eten en in leuke dingen doen om het knagende gevoel van binnen te verdoven.

Want dat is de werkelijke oorzaak van je eetprobleem. En dat is ook waarom het zo belangrijk is om te stoppen met focussen op eten alleen. En voeding anders te gaan benaderen. Ons hele leven lang hebben we geprobeerd om als vrouw in een of andere standaard oplossing te passen. Om plannen te volgen en lijstjes die zijn opgesteld door anderen. Meestal mannen… Met als gevolg dat we voeding gelijk hebben gesteld met eten.

Maar voeding is voor vrouwen zoveel meer dan iets dat je in je mond stopt. Voor mannen gaat het om wat je eet, maar voor vrouwen gaat het om alles waarmee je je voedt.
In deze podcast neem ik je mee in waarom een persoonlijke visie voor jezelf geen luxe is, maar pure noodzaak. Want de keuzes die je NU maakt, bepalen de kwaliteit van de rest van je leven.

Het is grow or die—kies je ervoor om te investeren in jezelf of blijf je de rest van je leven hetzelfde rondje lopen en eeuwige honger houden?

Heel veel luisterplezier!

Persoonlijk leiderschap

Dag mooie vrouw!

Wat is het heerlijk buiten hè. Ook hier in Zweden komt de lente snel dichterbij. We hebben hier een heerlijk zonnig weekend gehad met wel 15 graden in de zon. En dat begin maart. Dat was zooo genieten! Dus we zijn gelijk lekker in de tuin aan de slag gegaan. We gaan hoge moestuinbakken maken. Ik had namelijk geen zin meer om de hele dag op mijn knieën te moeten liggen. Maar dat is best nog een klus. In Nederland had ik natuurlijk een paar makkelijke moestuinbakken, maar nu heb ik een moestuin van 500 m2. En die makkelijke bakken verzuipen nu gewoon in de tuin.

Echt bizar hoor. Hoe dat in Nederland heel veel was en heel groot en hoe nietig ze hier nu lijken in de enorme ruimte. Ik gebruik ze nu als soort van kraamkamer. Ik heb ze op de meest beschutte en zonnige plek in de tuin gezet en ik heb allerlei koudebestendige groenten zoals prei, knolselderij, peterselie, spinazie, uien en kolen voorgezaaid met een hoes eroverheen. Het idee is dat ik ze dan straks in mei kan uitplanten in de grote nieuwe moestuinbakken. Tis een experiment, dus we gaan zien of het werkt. Ik ben namelijk geen voorstander van een kas. Ik vind het wel heel mooi hoor, een kas, maar ik vind het zoveel gedoe om planten dan in de kas voor te zaaien, vervolgens moet je ze afharden en dan moet je ze buiten uitplanten. En ik ken mezelf. Ik vergeet dan geheid om die planten ’s-avonds weer binnen te zetten of halverwege de dag uit de zon of juist in de zon te zetten. En de volgende dag zijn ze dan bezweken.

We hebben vorig jaar een experiment gedaan met courgettes. Een deel heb ik gelijk buiten gezaaid in mei en een deel kwam uit de kas van Yoshua. En in eerste instantie hadden de kasplanten een voorsprong totdat we een paar koudere weken hadden en ze het echt zwaar hadden. Daarna hebben de courgettes die ik gelijk buiten had gezaaid ze ingehaald. En de buiten gezaaide courgettes hielden het ook langer vol in de herfst. Dus mijn theorie is dat het misschien iets langer duurt, maar dat je veel sterkere planten krijgt als je ze gelijk buiten zet. Dat juist de uitdagingen van gelijk buiten uitzaaien ervoor zorgen dat de planten zich daarop trainen. Dat is mijn persoonlijke visie voor mijn moestuin: geen kas, geen binnen voorkweken, behalve dan voor tomaten en komkommers. De rest gaat gewoon zo de koude grond in. Dat betekent wel dat ik een wat korter seizoen heb, maar die tijd kan ik mooi besteden aan een fijn breiproject of een goed boek zullen we dan maar zeggen.

En dan heb ik gelijk een mooi bruggetje voor de podcast van deze week. Want zoals je weet opent de membership eind volgende week voor de voorjaarsinschrijving. Als je tenminste realtime luistert. En wat we doen in de membership is ik je help met het ontwikkelen van jouw persoonlijke visie voor jezelf en voor je eetgedrag. Uiteraard doen we dat stap voor stap. En de reden waarom dit zo belangrijk is, is omdat vanaf je veertigste er ontzettend veel gaat veranderen in je leven. Ik ben hierover op dit moment een prachtig boek aan het lezen. Het is van dr. Christiane Northrup. Zij is een gyneacoloog en voor mij is ze echt een bron van inspiratie als het gaat over vrouwen en de wijsheid van ons vrouwelijke lichaam. Het boek dat ik van haar aan het lezen ben op dit moment is Magische Menopauze. Het boek is verschenen in 2002, maar helemaal herschreven in 2020. Het is dus een klassieker en het is werkelijk een fantastische handleiding waarin ze stap voor stap de uitdagingen van de menopauze bespreekt. Ik kan het je zeker aanraden. Sommige dingen die ze schrijft zijn echt zo ontzettend herkenbaar. En wat zij heel duidelijk aangeeft en dat is ook wat ik altijd zeg, is dat de menopauze de kans is om schoon schip te maken voor jezelf. Het is een uitnodiging om al je unfinished business onder ogen te zien en op te lossen. Nou ja uitnodiging… het is meer zoals in het Scrooge kerstverhaal. Je wordt gewoon keihard geconfronteerd met jezelf. En met hoe je je leven tot nu toe hebt geleefd. Met hoe trouw je bent gebleven aan jezelf en met hoe goed je voor jezelf hebt gezorgd.

Je wordt uitgenodigd om de relaties in je leven te evalueren, om te kijken naar al die andere dingen in je leven en te kiezen of je ze mee wilt nemen in de toekomst of niet. Je wordt daarbij natuurlijk ook een handje geholpen door je veranderende hormonen. Want het dempende gordijn van je hormonen oestrogeen en progesteron wordt langzaam maar zeker geopend. Waardoor je weer meer en meer in contact komt met alle verlangens en talenten waarmee je als kind in verbinding stond, maar die naar de achtergrond zijn verdwenen op het moment dat de pubertijd begon. En wat zij heel terecht aangeeft is iets heel belangrijks, namelijk dat de keuzes die je maakt voor jezelf in de menopauze de kwaliteit van de rest van je leven bepalen. Het is grow or die. Groeien of sterven. En dat is natuurlijk ook hoe het in de natuur gaat. Iets groeit of het gaat dood. Er is geen stilstand in de natuur. En dat is ook hoe het werkt voor de vrouwelijke natuur, het is de cirkel van geboren worden, groeien, bloeien en weer sterven. In de vorm van winter, lente, zomer en winter. Als vrouw worden we constant opnieuw geboren. Iedere 28 dagen worden we opnieuw geboren, groeien we, bloeien we en sterven we. En deze 28 dagen cirkel blijft in ons actief. Ook als we niet meer menstrueren. Het enige dat verandert is dat we weer vrij zijn van de hormonale drang om voor alles en iedereen te moeten zorgen. Maar het probleem is dat de mannelijke maatschappij waarin we leven het ons niet makkelijk maakt om dit juk, deze gewoonte van ons af te gooien zonder dat we ons enorm schuldig voelen. Toch is dat wel waar de menopauze ons toe uitnodigt.

Waar de menopauze je eerst en vooral toe uitnodigt is om anders voor jezelf te gaan zorgen. Want alles wat je tot je veertigste deed werkt na je veertigste echt anders. En dan heb ik het echt niet alleen over wat je eet. Of hoe je sport. Ik heb het over iets veel belangrijkers waar de menopauze je toe uitnodigt namelijk om een visie voor jezelf te ontwikkelen. Voor je gezondheid, maar ook voor je toekomst. Om een visie voor jezelf te ontwikkelen waarin jij weer de hoofdrol speelt in je leven. En voor de meeste vrouwen is dit totaal nieuw. De meeste vrouwen waaraan ik vraag: heb je een idee voor jezelf op je 75e? Wie zou je willen zijn als je 75 bent, waar zou je op terug willen kijken? Hoe zou je fysiek willen zijn? Hoe zou je er financieel voor willen staan? Maar ook: met wie zou je willen zijn? Waar zou je willen leven? Hoe zou je leven eruit zien? De meeste vrouwen waar ik deze vragen aan stel kijken me aan met hoe ze dat dan in Duitsland zeggen: twee hele grote auto ogen. Bijna alle vrouwen die ik ken hebben hier nog nooit over nagedacht. De meeste vrouwen die ik ken zijn niet bezig met leven. Zijn niet aanwezig in hun leven. Maar zijn keihard aan het overleven. Ze zijn bezig met iedere dag rondrennen en overal brandjes blussen. En om het onderhuidse gevoel van onbehagen dat ze daardoor ervaren te verdoven, gaan ze eten of vluchten ze in leuke dingen doen.

En dat is waar de menopauze in beeld komt. En in die menopauze wordt de tussentijdse afrekening gepresenteerd voor hoe je je leven tot nu toe hebt geleefd. Of je wilt of niet, dat gaat gebeuren. Je kunt mentaal nog zo sterk zijn. Je kunt nog zo intelligent zijn, die rekening die komt. Daar kun je op wachten. En voor de een komt ie in de vorm van een burn-out, voor de ander komt ie in de vorm van een echtscheiding, een depressie, een faillissement, een ziekte of gewoon in de vorm van allerlei overgangsverschijnselen. Zoals overgewicht, opvliegers, slapeloze nachten, pijn in je gewrichten of een enorme PMS. En als je niet stilstaat bij de enorme veranderingen die plaats vinden in je lichaam en in je brein, als je niet luistert naar de roep van je lichaam om de verbinding met jezelf te herstellen. Maar je in plaats daarvan krampachtig blijft vasthouden aan hoe het was. En je gefrustreerd blijft focussen op hoe je lichaam jong kan blijven en sterk en gespierd en hoe je er op je vijftigste uit kunt blijven zien zoals toen je achttien was, dan kan ik je één ding vertellen: dan gaat de tweede helft van je leven iedere dag opnieuw een enorme strijd worden met jezelf. Omdat wat je dan probeert te doen is tegen de stroom in zwemmen. En ik zal niet zeggen dat dit niet mogelijk is. Maar het kost je enorm veel energie. De natuur laat zich namelijk niet dwingen. Ik zie dat hier in de tuin ook. Overal op Instagram zie ik prachtige filmpjes van allerlei mensen met waanzinnige moestuinen die allemaal al volop aan de gang zijn. Maar die mensen wonen in Frankrijk of Italië of ergens in de Verenigde Staten in Californië. Waar het nu al geweldig weer is. Dat gaat hier gewoon niet werken. Tenzij ik een gigantische kas bouw en daar heel veel warmtelampen inhang en bereid ben om een enorme energierekening te betalen aan het einde van de maand. En ik had het er dit weekend ook nog over met mijn buurvrouw, die professioneel hovenier is en zij zegt ook: laat je niet gek maken door iedereen op de socials, het is hier gewoon echt nog niet de juiste tijd om al volop van alles in je moestuin te gaan planten. Het is begin maart, het kan maar zo nog een paar weken gaan sneeuwen. Sterker nog er is hier dus voor de komende week inderdaad nog sneeuw voorspeld.

En hetzelfde geldt voor jouw vrouwenlichaam. Natuurlijk kun je er heel veel tijd en moeite insteken om het helemaal af te trainen en een wasbordje te hebben. Om je gezicht te laten botoxen en heel veel geld uit te geven aan allerlei dure cremepjes die toch niet werken. Maar heel eerlijk: ik vind het niet eens echt mooi meer, als iemand boven de vijftig is en zo afgetraind is. Of een heel strakgetrokken gezicht heeft met opgespoten lippen. Maar goed, dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening. Waar ik persoonlijk een enorme voorstander van ben is van het hebben van een persoonlijke visie voor jezelf. Ik geloof namelijk dat we als vrouwen boven de vijftig onze juice niet meer moeten willen halen uit de buitenkant, maar uit het naar buiten brengen van onze innerlijke rijkdom. Uit het cultiveren van onze innerlijke wijsheid. Uit onze persoonlijke authenticiteit. Uit weten wat we willen en wat we niet meer willen. En uit het trouw worden aan onszelf.

En ik geloof ook dat de overgangsperiode daartoe uitnodigt. Ik zie het echt als een periode om voor jezelf de balans op te maken. Maar ook als je nog niet in de overgang bent, want ik weet dat er ook veel jongere vrouwen naar de podcast luisteren, ook dan is het belangrijk om een visie voor jezelf en je leven te hebben. Mijn persoonlijke advies daarin is om een visie te hebben voor jezelf, je gezondheid, je financiën en je relaties. Ik ben zelf toen ik jong was eigenlijk alleen maar bezig geweest met mijn gezondheid. Ik heb me nooit echt bezig gehouden met de andere gebieden. En als er één ding is waar ik spijt van heb, dan is het dat wel. Dan is het wel dat ik nooit echt een visie voor mezelf en mijn leven heb gehad. Dat ik altijd maar meebewogen heb met anderen. Maar dat is waar ik nu dus wel over aan het nadenken ben.

En dat is ook waar de menopauze mij toe uitnodigt denk ik. Om echt mijn persoonlijke leiderschap op te pakken. En dat begint met het ontwikkelen van een visie voor jezelf. Goed leiderschap begint altijd met een visie. En vervolgens ga je jezelf begeleiden naar het realiseren van jouw visie voor jezelf en voor je leven.

En de eerste stap in dat verhaal is dat je begint met het kijken naar je leven op dit moment. Op alle gebieden. Welk cijfer geef je jezelf als het gaat over je gezondheid. Over je financiën: kun je bijvoorbeeld jezelf redden als je alleen komt te staan of als je ziek wordt. Over je woonsituatie: is de plek waar je woont een plek waar je je fijn voelt? Hoe is het met de spullen in die plek? Zij het spullen die je nu weer zou kopen? Over je relaties: heb je fijne mensen om je heen en zijn dit mensen die je inspireren om te groeien en je te ontwikkelen? Hoe is het met je energie, met je spieren, balans en lenigheid? Hoeveel kracht heb je? Hoeveel tijd besteed je iedere dag aan jezelf? Maar ook: hoeveel tijd en energie loopt er op dit moment weg aan dingen waar je niet blij van wordt? Aan dingen waar je echt geen zin meer in hebt? Waar prioriteer je nog de zorg voor anderen boven de zorg voor jezelf. Omdat je denkt dat het van je verwacht wordt? Omdat je hebt geleerd dat het zo hoort?

In de Feminine Way of Eating Membership gaan we hier uitgebreid mee aan de slag. Voor mij is dit de basis. Zonder visie voor jezelf is het onmogelijk om te bepalen welke voeding je nodig hebt. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel. Het is zo belangrijk dat we stoppen met focussen op eten alleen. Maar dat we voeding anders gaan benaderen. Ons hele leven lang hebben we geprobeerd om als vrouw in een of andere standaard oplossing te passen. Om plannen te volgen en lijstjes die zijn opgesteld door anderen. Meestal mannen… Met als gevolg dat we voeding gelijk hebben gesteld met eten. Maar voeding is voor vrouwen zoveel meer dan iets dat je in je mond stopt. Voor mannen gaat het om wat je eet, maar voor vrouwen gaat het om alles waarmee je je voedt.

Mijn visie is, dat iedere vrouw uniek is. Waar voor mannen algemene regels prima werken, is dat voor vrouwen echt anders. Iedere vrouw is namelijk anders. Iedere vrouw is uniek. Daarom gaat het niet werken om allerlei standaard regels te volgen. Of om je alleen te focussen op wat je wel of niet eet. Als het gaat over voeding dan gaat het voor jou als vrouw over een visie voor jezelf. Wie wil je zijn in de tweede helft van je leven. Wat zijn je talenten? Waar word je blij van? Wat zou je dolgraag willen doen nu je niet meer voor anderen hoeft te zorgen, maar echt kunt gaan doen wat jij wilt? Wat kies je? En ik begrijp dat voor heel veel vrouwen nu de keuze wacht om bijvoorbeeld te gaan mantelzorgen voor je ouders of voor een partner. Ik weet ook dat heel veel vrouwen het gevoel hebben dat ze gevangen zitten in de zorg voor een kind dat extra aandacht nodig heeft. En als jij een van die vrouwen bent, weet dan dat dit ook helemaal OK is. Maar maak er een bewuste keuze van voor jezelf. Doe het in dat geval niet omdat het moet, maar omdat je ervoor kiest om het te doen. Vanuit liefde voor jezelf. Want wanneer je het doet vanuit liefde voor jezelf, dan krijg je er energie van. En verlies je jezelf niet in het zorgen voor die ander, maar zorg je in het zorgen voor die ander ook voor jezelf. Ook dat is persoonlijk leiderschap.

Goed, dus de eerste stap van persoonlijk leiderschap is dat je je huidige levenssituatie gaat onderzoeken voor jezelf. Zie het maar als een grote voorjaarsschoonmaak waarin je ieder deel van je huidige leven onder de loep gaat nemen. Waar word je blij van en wat zijn de dingen die je heel graag zou behouden in je leven. Wat zijn de dingen die je nu gelijk weer opnieuw zou kiezen als je ze zou moeten kiezen. En wat zijn de dingen die je nu absoluut niet meer zou kiezen. Of die je anders zou doen. Wat zijn de dingen die hun beste tijd hebben gehad. Waar je nu afscheid van kunt en wilt nemen? In welke dingen, personen of werkzaamheden wil je geen tijd en energie meer investeren? Omdat ze je niet meer voeden of omdat je er niets meer van kunt leren of omdat je er gewoon geen zin meer in hebt? Omdat ze je energie kosten? Omdat je er niet meer blij van wordt? Omdat je ze eigenlijk niet meer nodig hebt. Maak voor jezelf een zo uitgebreid mogelijke evaluatie. En als je het lastig vindt om te kiezen, weet dan dat je nu nog geen beslissingen hoeft te nemen. Alles begint met bewustwording. Kijk het gewoon even aan en beslis op basis daarvan. Weet voor jezelf dat er vanzelf een moment komt waarop je weet: het is klaar. Je hoeft niets te forceren. Je wordt geholpen door je hormonen. Je hormonen helpen je om eerlijk te zijn naar jezelf. Je hormonen helpen je om te kiezen tussen grow or die. Tussen groeien of doodgaan.

Als je deze eerste stap naar persoonlijk leiderschap hebt genomen, heb je als het goed is ruimte gecreëerd in je leven voor jezelf. En het is ook de bedoeling dat je zelf die ruimte gaat innemen. Dus niet dat je het ene zorgclubje gaat inruilen voor het andere zorgclubje. Als je begrijpt wat ik bedoel. De ruimte die je nu hebt gecreëerd voor jezelf ga je gebruiken om na te denken over jouw visie voor jezelf en voor jouw toekomst. Om jezelf opnieuw te creëren.

In de Membership heb ik daar een heel proces voor dat je stap voor stap gaat doorlopen. En dit is belangrijk. Want zonder visie voor jezelf raak je op drift. En is het veel lastiger om keuzes te maken ten aanzien van de voeding die je nodig hebt. Vergelijk het maar met een zeilboot zonder koers. Of een wandelaar zonder doel. Je gaat dan in rondjes. Er is ooit een onderzoek gedaan naar mensen die verdwaald zijn in een bos. Het blijkt dat ze zonder richting in rondjes gaan lopen. Dus als je geen visie hebt voor jezelf, dan ga je in rondjes lopen. En daar is op zich niets mis mee, maar dat betekent ook dat er verder niet veel gaat veranderen. Dat je leven er over tien of twintig of dertig jaar waarschijnlijk nog steeds hetzelfde uitziet. En de vraag is natuurlijk of je dat wilt voor jezelf.

Dus ga voor jezelf eens nadenken over waar je wilt staan over vijf, tien of twintig jaar op het gebied van je gezondheid, werk, financiën, relaties en jezelf. Wie wil je zijn in de toekomst? Waaruit bestaat je voeding voor jezelf. Want in de Feminine Way of Eating gaat het niet alleen over het eten dat je letterlijk eet. Over wat je in je mond stopt. Dat is misschien maar 5% van het geheel. De vrouwelijke manier van jezelf voeden gaat over alles waarmee je jezelf voedt. Fysiek, Mentaal en Emotioneel. Het gaat over ETEN als een vrouw, DENKEN als een vrouw en VOELEN als een vrouw. En wanneer je weet hoe dit werkt, dan kun je gaan LEVEN als een vrouw. Dat is wat je leert in de Membership. De deuren voor de voorjaarsinschrijving openen op vrijdag 21 maart. Als je mee wilt doen, meld je dan aan voor de wachtlijst op carolavanbemmelen.nl. Dan ontvang je van mij bericht zodra je je kunt aanmelden. En gaan we samen aan de slag met jouw visie voor jezelf en jouw toekomst en welke voeding je daarvoor nodig hebt. Samen gaan we de focus op eten verleggen naar een gezonde focus op jezelf en jouw leven.